przez Mary Jane Yates, Alberta, Kanada
Od tych, którzy go znali, słyszałem, że ks. Thomas lubił używać słowa „eksperyment”, jeśli chodzi o rozeznanie, jak najlepiej spełnić swoje zadanie Wizja CO of dzielenie się praktyką Modlitwy Głębi i jej kontemplacyjną wizją tak szeroko, jak to możliwe. Takie „eksperymenty” w nauczaniu i praktyce były ważne szczególnie w początkach CO, zanim opracowano warsztaty wprowadzające i format intensywnych odosobnień. Być może, gdy osiągniemy 40th roku w świecie, który zmienił się i nadal zmienia się tak szybko, nowe sposoby dzielenia się modlitwą wciąż czekają na odkrycie, wraz z ich starożytnymi i głębokimi powiązaniami z innymi tradycjami religijnymi i sposobami poznania.
Dwie tradycje, które mogą pomóc nam w eksperymentowaniu z bardziej zaangażowanym lub ucieleśnionym podejściem do kontemplacji, to buddyzm i praktyka terapii naturą i lasem. Według nauczyciela buddyjskiego Pema Chodrońpraktyka tonglen polega na tym, że „wizualizujemy, jak przy każdym wdechu przyjmujemy ból innych i wysyłamy przy wydechu wszystko, co przyniesie im korzyść”. W pewnym sensie praktyka ta jest podobna do Modlitwa Powitalna z naciskiem na „odczuwanie i zatapianie się” w doznaniach, które przychodzą nam z powodu własnego bólu lub bólu innych. Jednakże w Tonglen wydech koncentruje się na aktywnym wysyłaniu błogosławieństwa i miłości, a nie na porzuceniu własnego pragnienia bezpieczeństwa, uczucia i kontroli, które mogą blokować ten wypływ miłości. Podobnie skupienie Terapia naturą polega na tym, aby uczestnicy „poczuli i zagłębili się” w doznania, przesłania i energię otaczającego nas świata przyrody oraz odwdzięczyli się tą miłością w naturze: innymi słowy, aby wspierać wzajemne dawanie i branie zarówno piękna, jak i bólu w życiu codziennym. coraz pogłębiających się relacji między bytami.
W lutym tego roku praktykujący Modlitwę Głębi w Albercie eksperymentowali z tymi podejściami do kontemplacji wraz ze zwykłymi okresami Modlitwy Głębi podczas naszych corocznych odosobnień „Pogłębiająca Modlitwa Głębi”. Pracując najpierw nad tematem „otwarcia na piękno”, uczestnicy zostali poproszeni o spędzenie czasu z naturalnym przedmiotem, takim jak kamień, muszla lub gałązka sosny, aby obudzić zmysły na energię, którą zawiera. Po obejrzeniu ks. Thomasa”Homilia na zakończenie o pięknie” następnie zaangażowaliśmy się w praktykę oddychania dobrem naszego życia: wdychania piękna, przestrzeni i światła oraz pozwalania, aby ta energia przepływała do innych podczas wydechu. Rozpoczęcie od skupienia się na dobroci było ważnym uzupełnieniem praktyki oddychania z bólem, ponieważ przypominało nam o ogromnym współczuciu i miłości, które nas trzymają, nawet gdy staramy się trzymać ból innych.
Przechodząc następnie do tematu „Otwarcie na złamane serce”, obejrzeliśmy część 5 Serdeczność serial, w którym ks. Thomas opowiada o cierpieniu, a następnie spędza czas z materialnymi symbolami cierpienia, takimi jak drut kolczasty, potłuczony cement, strzykawki i maski na twarz. Potem nastąpiła kolejna sesja celowego oddychania: najpierw wdychamy piękno i miłość, których doświadczyliśmy wcześniej tego dnia, a następnie wdychamy odczuwane doświadczenie symboli bólu, które trzymaliśmy w dłoniach. Wydech podczas tej 20-minutowej praktyki dotyczył przestrzeni, miłości i piękna – pomagając nam uświadomić sobie, że nasz oddech jest po prostu kanałem przyjmowania toksyn ze świata i wymiany ich na czystą dobroć boskiej miłości. Przed modlitwą głębi w sobotni wieczór zaproszono uczestników do obejrzenia tego wydarzenia wywiad z ks. Adama Bucko, który dodatkowo wyjaśnia znaczenie kontemplacyjnego podejścia do podtrzymywania bólu świata.
Sądząc po ocenach uczestników, ten eksperyment obejmujący zarówno praktyki terapii tonglen, jak i terapii naturowej, został przyjęty z zadowoleniem jako ważne i aktualne uzupełnienie wspólnej praktyki Modlitwy Głębi, która jest podstawą tych weekendowych odosobnień. Na podstawie tych opinii uznaliśmy, że warto podzielić się z Wami tym doświadczeniem, na wypadek gdyby Wasza społeczność również szukała sposobów na pogłębienie zbiorowej reakcji zarówno na piękno, jak i ból tych niezwykłych czasów.
