Historia Modlitwy Głębi

Historia Modlitwy Głębi

Modlitwa Głębi została opracowana jako odpowiedź na zaproszenie Vaticanum II do ożywienia kontemplacyjnego nauczania wczesnego chrześcijaństwa i przedstawienia ich w zaktualizowanych formatach. W ten sposób metoda Modlitwy Głębi wywodzi się ze starożytnych praktyk chrześcijańskiego dziedzictwa kontemplacyjnego, w szczególności z tradycyjnej praktyki monastycznej Lectio Divina i praktyk opisanych w anonimowej czternastowiecznej klasyce. Chmura niewiedzy oraz w pismach mistyków chrześcijańskich, takich jak Jan Kasjan, Franciszek Salezy, Teresa z Avila, Jan od Krzyża, Teresa z Lisieux i Tomasz Merton. Co najważniejsze, Modlitwa Głębi opiera się na mądrości wypowiedzianej przez Jezusa w Kazaniu na Górze:

„…kiedy się modlisz, idź do swojego pokoju wewnętrznego, zamknij drzwi i módl się w tajemnicy do Ojca. A wasz Ojciec, który widzi w ukryciu, odpłaci wam”.

Mateusza 6.6 (Nowa amerykańska Biblia)

W latach 1970., odpowiadając na wezwanie Soboru Watykańskiego II, trzej mnisi trapiści z opactwa św. Józefa w Spencer w stanie Massachusetts, ojcowie William Meninger, Basil Pennington i Thomas Keating, przyjrzeli się tym starożytnym źródłom, aby opracować prostą metodę cichej modlitwy dla współczesnych ludzi. . Modlitwa ta stała się znana jako Modlitwa Głębi w odniesieniu do opisu modlitwy kontemplacyjnej Thomasa Mertona jako modlitwy „skoncentrowanej całkowicie na obecności Boga”. Mnisi oferowali warsztaty i rekolekcje modlitwy głębi zarówno duchownym, jak i świeckim. Zainteresowanie modlitwą rozszerzyło się i wkrótce po pierwszych intensywnych rekolekcjach Modlitwy Głębi w 1983 r. utworzono organizację Contemplative Outreach, aby wspierać rosnącą sieć praktykujących Modlitwę Głębi.

Dzisiaj Modlitwa Głębi jest praktykowana przez ludzi na całym świecie, tworząc lokalne i globalne sieci chrześcijan w komunii z Chrystusem i ze sobą nawzajem oraz przyczyniając się do odnowy kontemplacyjnego wymiaru chrześcijaństwa.

Kategoria:
Modlitwa głębi