Historia działalności kontemplacyjnej

Historia działalności kontemplacyjnej

Kontemplacyjny zasięg ma swoje korzenie w pragnieniu trzech mnichów mieszkających w opactwie św. Józefa w Spencer w stanie Massachusetts na początku lat siedemdziesiątych. Zainspirowani dekretem Soboru Watykańskiego II, mnisi pragnęli opracować metodę chrześcijańskiej modlitwy kontemplacyjnej, która byłaby atrakcyjna i dostępna dla świeckich. Nie mając pojęcia, że ​​ich życzenie ostatecznie doprowadzi do powstania międzynarodowej organizacji, ojcowie Thomas Keating, William Meninger i Basil Pennington rozpoczęli eksperyment. Dziś ich eksperyment nazywa się Contemplative Outreach.

Jako opat opactwa św. Józefa ks. Keating uczestniczył w spotkaniu w Rzymie w 1971 roku. Na spotkaniu papież Paweł VI wezwał duchownych do ożywienia kontemplacyjnego wymiaru Ewangelii w życiu zarówno zakonnym, jak i świeckim. Wierząc w wagę tego przebudzenia, ks. Keating zachęcał mnichów z St. Joseph's do rozwijania metody chrześcijańskiej modlitwy kontemplacyjnej z takim samym urokiem i przystępnością, jaką wschodnie praktyki medytacyjne wydawały się mieć dla współczesnych ludzi. Mnich z opactwa o nazwisku William Meninger znalazł tło dla takiej metody w anonimowej czternastowiecznej klasyce Chmura Niewiedzy. Korzystając z tej i innej literatury kontemplacyjnej, Meninger opracował prostą metodę cichej modlitwy, którą nazwał Modlitwą Obłoku.

Meninger zaczął nauczać o Modlitwie Obłoku kapłanom, którzy przybyli do klasztoru na rekolekcje. Modlitwa została dobrze przyjęta i gdy rozeszła się wiadomość, więcej osób chciało się jej nauczyć, więc ks. Keating zaczął organizować warsztaty dla świeckiej społeczności w Spencer. Inny mnich z opactwa, Basil Pennington, również zaczął nauczać Modlitwy Obłoku kapłanom i siostrom w rekolekcjach z dala od Św. Józefa. Podczas jednego z rekolekcji ktoś zasugerował zmianę nazwy modlitwy na Modlitwa Głębi, nawiązując do opisu modlitwy kontemplacyjnej Thomasa Mertona jako modlitwy „skoncentrowanej całkowicie na obecności Boga… Jego woli… Jego miłości… [i] Wiary przez które jako jedyne możemy poznać obecność Boga”. Odtąd modlitwa ta nazywała się Modlitwą Głębi.

W 1983 r. ks. Keating dał pierwsze „intensywne” rekolekcje modlitewne w centrum Lama Foundation w San Cristobal w Nowym Meksyku. Jeden z uczestników rekolekcji Gustave Reininger spotkał się wcześniej z ks. Keating i niejaki Edward Bednar, aby omówić założenie sieci kontemplacyjnej. Po ich spotkaniu, Bednar napisał propozycję grantu, którą nazwał Contemplative Outreach i otrzymał fundusze na rozpoczęcie programów parafialnych w Nowym Jorku, które oferowały wprowadzenie do Modlitwy Głębi. To zapoczątkowało Program Modlitwy Kontemplacyjnego Wysięgu i kamień milowy w narodzinach Kontemplacyjnego Wysięgu jako organizacji w 1984 roku.

Inni uczestnicy rekolekcji w Lama Foundation również odegrali dużą rolę w rozwoju Kontemplacyjnego Wysięgu. W 1985 roku uczestnicy David Frenette i Mary Mrozowski wraz z Bobem Bartelem założyli wspólnotę mieszkalną we wschodnich Stanach Zjednoczonych o nazwie Chrysalis House. Przez 11 lat Chrysalis House zapewniał stałe miejsce do prowadzenia warsztatów i rekolekcji Modlitwy Głębi. W Chrysalis House przeszkolono i zainspirowano wielu praktykujących i nauczycieli Modlitwy Głębi, którzy obecnie kontynuują pracę w ramach Kontemplacyjnego Wysięgu.

W 1986 roku eksperyment trzech mnichów został zarejestrowany jako Contemplative Outreach, LTD. i powołano pierwszy oficjalny zarząd. ks. Keating był pierwszym prezydentem, ks. Carl Arico jako wiceprezes, Gustave Reininger jako skarbnik oraz Mary Mrozowski i Gail Fitzpatrick-Hopler jako dyrektorzy. Początkowo działalność non-profit prowadzona była przy stole w jadalni Gail Fitzpatirick-Hopler. Po kilku niezbędnych rozszerzeniach powierzchni biurowych, a następnie niezbędnych ograniczeniach, międzynarodowa siedziba sieci jest obecnie odpowiednio wirtualna, dzięki pomocy sześciu pracowników zatrudnionych w pełnym i niepełnym wymiarze czasu pracy, zawsze obecnemu przewodnictwu Ducha Świętego oraz niestrudzonej i hojnej pracy naszej globalnej społeczności wolontariuszy.