Transkrypcja w języku angielskim
Prezenty do życia 86: Piekło jako paradygmat
Podobnie jak w przypadku ciemniejszych okresów Ciemnych Nocy, wydaje się, że będą one trwać wiecznie, tak też, gdy zostaniemy pocieszeni, poczujemy, że „wreszcie przybyłem! A wszystkie moje jęki, bóle i bóle są niczym w porównaniu z poczuciem obecności Boga i objęciem Jego pocałunków i uścisków, czy czymkolwiek, czego używałeś. A św. Jan od Krzyża mówi, że źródłem Ciemnych Nocy jest Miłość Boża. Zatem nic z tego nie wynika z mściwej postawy Boga, ale my projektujemy to na Boga. Cała koncepcja piekła po śmierci jest paradygmatem lub przynajmniej wiąże się z doświadczeniem odrzucenia lub wyobcowania Boga, które miało miejsce podczas Ciemnych Nocy lub w procesie umierania. Czy zatem piekło jest rzeczywiście wieczne? A może z psychologicznego punktu widzenia piekło jest wieczne, to znaczy wydaje się, że nigdy się nie skończy? Możliwe jest zatem, że niektóre z tych opisów wieczności piekła są wyrazem doświadczenia przejścia przez Ciemne Noce, kiedy czas zostaje przytłoczony doświadczeniem chwili, która nie pozostawia już miejsca na następstwo lub chronologię. Innymi słowy, jest to doświadczenie śmierci. Jeśli o nas chodzi, to koniec czasu. Zatem piekło, gdy stan psychiczny zaczyna bardziej przypominać czyściec, jeśli uda nam się zaczerpnąć obrazy z Ciemnych Nocy, a niektórzy z wczesnych ojców budzili wątpliwości co do wieczności i nieskończoności piekła. Być może z tego powodu dostrzegli, że istnieje psychologiczne poczucie wieczności, które pojawia się nawet w tym życiu w drodze oczekiwania.
86. El Infierno como Paradigma
Así como en los períodos más oscuros de las Noches Oscuras pensamos que estos van a continuar para siempre, asimismo, cuando somos consolados, sentimos que „¡ahora sí, por fin on llegado! Y todas mis quejas y dolores y sufrimientos no son nada comparados con el sendido de la presencia de Dios y el sentir sus besos y abrazos” Y San Juan de la Cruz dice que es el amor divino el que es la causa de las Noches Oscuras. Nada de esto strike de una actitud vengativa de parte de Dios, pero lo proyectamos en Él. Todo el concepto del infierno después de la muerte es un paradigma, o al menos está relacionado con la experiencia de rechazo o alienación de Dios que tuvo lugar en las Noches Oscuras o en el proceso de morir. De modo que, ¿el infierno es realmente eterno? ¿O lo es psicológicamente, es decir que nos parece que nunca terminará? Tak, możliwe, que algunas de estas descripciones de la eternidad del infierno sean expresiones de la experiencia de haber atravesado las Noches Oscuras, cuando el tiempo es sobrepasado por la experiencia del momento, que ya no da más lugar a sucesión o cronología alguna . En otras palabras, se trata de una experiencia de muerte. Es el fin de los tiempos en lo que a nosotros respekta. Entonces, el infierno como estado psicológico comienza a parecerse al purgatorio, si podemos tener en cuenta las imagenes de las Noches Oscuras. Y algunos de los Padres de los primeros tiempos pusieron en duda la eternidad o la infinitud del infierno. Quizá por esa razón – que percibían que hay una sensación de eternidad que ocurre aún en esta vida a modo de anticipación.
